زن بودن در ایران

اول از همه نظر فردوسی در مورد یک زن را بنویسم.

این شعر از اوست

زن و اژدها هر دو در خاک به

 جهان پاک ازین هردو ناپاک به

میگن از قول کسی گفته که  سیاوش براش عزیز بوده است 

میگن سیاوش دلربا بوده و زن پدرش که زنی جوان بوده به او دل باخته است و ...

قصه سر دراز دارد.

مردم ایران اسلامی معتقد به قرآن در سوره یوسف میخوانند،

 إنّ کَیدَ کُنً عَظیم.

یعنی کید زنان عظیم است.از قول عزیز مصر احتمالا .اون وقتی که ذلیخا در حیله ای که اندیشیده بود ،تیرش به سنگ خورد.

یه پیرمرد تو فامیل دور ما بود که هرگاه چشمش به همسر بنده می افتاد نصیحتش می کرد با این شعر دست ساز خود ،درخت مکر زن صد ریشه دارد. فلک از مکر زن اندیشه دارد. انگار ذهنش را شستشو داده بودند.

یکی از مردان فامیل نزدیکتر میفرمودند شعر آقای ...را 

داد معشوقه به عاشق پیغام

 که کند مادر تو با من جنگ

 الی آخر

من نمی دونم زنان در ایران با این فرهنگ مرد پرور چطور تاب آورده اند زندگی کنند.

تا مجرد بمانی میگن گرفته نشد تا ازدواج می کنی اجازه نمیدن محبوب باشی .مردها را به قول مادرهمسر، زیر پالان شون دود میدن که بندگی زن نکنی مبادا.

تا حرف میزنم میگن چه دل پُری دارد این